8 مارس روز جهانی زن گرامی باد

از مبارزات زنان تورکمن

بیاد شهید صفرگل خالد زاده و بایرام بی بی ملتی ... و دیگر شیرزنان

زنان تورکمن دوشادوش مردان سهم بسزایی در شکوفایی و گسترش و تعمیق جنبش انقلابی معاصر ملت مان داشته و دارند. سراسر تاریخ ملت تورکمن مالامال از نقش زنان برجسته ای است که در مقاطعی نقاط عطفی را در سیر تحولات بوجود آوردند. زنانی چون تومار، گل جمال خان، آنناسلطان ککیلوا، انه قولیووا، زینت بخش تاریخ جنبش زنان تورکمن می باشند.

جامعه تورکمن از آنچنان دمکراسی وسیعی برخوردار بوده که احترام به زن رکن اصلی آنرا تشکیل میدهد. در تمامی حماسه قورقوت آتا و گوروغلی زنان دوشادوش مردان در صحنه سیاسی و اجتماعی حضور دارند. با اینکه طبق تعلیمات اسلام زن نصف مرد بحساب می آید، زنان تورکمن در صحرای وسیع در کار حراست گله و در میادین کشت یار و یاور همسرش بوده و هست.

جنبش زنان تورکمن با شکلگیری "کانون زنان تورکمن" در سال ۱۳۵۸ به اوج خویش رسید. دسته- دسته دختران انقلابی در لباسهای قرمز (کتنی) در میادین سیاسی حضور یافته با رفتن به روستاها در گسترش آگاهی زنان نقش فعالی ایفا کردند.

در ایام جنگ تحمیلی اول دو نفر از زنان تورکمن قربانی گلوله های پاسداران شدند. یکی از آنها صفرگل خالدزاده و دیگری بایرام بی بی ملتی است که بهمراه کودک شش ماه اش شهید میشوند. بعد از فاجعه جنگ دوم و بازداشتهای گسترده تعداد زیادی از دختران تورکمن نیز روانه بازداشتگاهها شدند. بسیاری از مادران داغدار تورکمن در آرزوی روزی هستند خونی که فرزندانشان در راه رهایی ملت تورکمن فدا کرده به نتیجه برسد و شکوفان شدن جامعه شان را با ارج گذاشتن به روح پاک فرزندانشان جشن بگیرند.

رژیم جمهوری اسلامی در تمامی عرصه ها ستم مضاعفی را به زنان روا میدارد، مسلما زنان تورکمن نیز از این قاعده مستثنی نیستند. پوشش ملی برای دختران و زنان تورکمن غدغن شده و آنها نمی توانند با لباس ملی خودشان به سر کار و یا مدارس بروند. از کودکستان گرفته تا سطح عالی آموزشی زبان مادری غدغن است و این مادران و زنان تورکمن استکه در خانه با آموختن زبان ملی به فرزندانشان سهم بشزایی در شکوفایی جامعه دارند. عقب ماندگی شدید اجتماعی و فرهنگی ناشی از سیاست رژیم در بین زنان روستاهایی تورکمن بیشتر محسوس است. عقب نگه داشتن زنان و دختران تورکمن از مسائل بهداشتی و آموزشی معضلات بسیار وخیمی را با خود می آورد. تعداد مادرانی بهنگام زایمان جان خود را از دست میدهند چشمگیر است. بیکاری، فقر و اعتیاد از دیگر هدایای رژیم آخوندی است که کمر زنان تورکمن را می شکند و آنها ناچارند بیش از پانزده ساعت بر روی دار قالی بنشنند تا کمکی به اقتصاد خانواده بکنند. این امر مسبب امراض گوناگونی نظیر کمر درد، چشم درد، انواع امراض زنانگی و غیره میشود.

با تمامی ستمی که بر زنان ما روا داشته میشود  شیرزنان تورکمن دوشادوش مردان در راستای احقاق حقوق ملی و مبارزه علیه ستمگران و متجاوزین به آب و خاکشان مردانه می ایستند. نمونه آن ایستادگی زنان تورکمن اوقی تپه است.

اینک زنان و دختران تورکمن در عرصه روزنامه نگاری، معلمی، دکتر و پرستاری، شعر و ادبیات به بیداری ملت خویش همت می گمارند.

بیهوده نیست که شاعر ملی مان مختومقلی گفته است:

"دۆنیأ سؤزی منگزأر دووزسیز طاغاما،

  سؤز ایچینده گلین- غیز هم بولماسا."

آ.گلی